1 Niedziela Wielkiego Postu Roku B (Dzień Gdańskiego Seminarium Duchownego)

W dzisiejszą niedzielę umieściłem logo Gdańskiego Seminarium Duchownego, bo dziś jest – przesunięty z powodu pandemii na 21 lutego – dzień naszego Seminarium, które wspieramy modlitwą i ofiarami.

W ubiegłą niedzielę zakończyliśmy w fejsbukowych „Okruchach” cykl refleksji nad fragmentami Listów świętego Pawła odczytywanych przez ostatnie niedziele.

W kościele w Łęgowie spogląda na nas z ołtarza głównego monumentalna rzeźba przedstawiająca świętego Pawła. Istotą każdej homilii jest głoszenie dobrej nowiny o Jezusie.

Paweł głosił Jezusa. Jezus jest jego i naszym Panem. 

Kardynał Konrad Krajewski, wspominając swojego profesora homiletyki z Seminarium, mówił o jego regule podczas ćwiczeń: Jeśli student bodaj siedem razy w swej homilii nie wymienił imienia Jezus, profesor nie zaliczał ćwiczenia. Święty Paweł też głosi Jezusa, ale przekłada Ewangelię na realia życia w miastach, które ewangelizował. I my także, mając w centrum naszego myślenia w niedziele Jezusa, powinniśmy wyjść z liturgii niedzielnej z pomysłem na „życie w mieście”, wśród ludzi.

Dlaczego święty Paweł ma z reguły nikłe szanse na zaistnienie w homiliach głoszonych przez kapłanów i publikowanych w mediach? Próbowałem w Okruchach eksponować świętego Pawła, ale jestem raczej wyjątkiem. Dlaczego wyjątkiem? Odpowiedź jest zawarta w trzech punktach:

Po pierwsze. Regułą układu lekcjonarza mszalnego jest, że czytania ze ST i Psalmy są dobrane w funkcji do Ewangelii. Homilista z reguły skupia się na pierwszym czytaniu i Ewangelii, które się ze sobą łączą. 

Po drugie. Drugie czytanie mszalne, w tym czytanie z Listów Świętego Pawła, jest niezależnym od czytania ze ST i Ewangelii „dodatkiem”. W Roku B są to kolejne perykopy z 1 Kor, 2 Kor, Ef, Jk, Hbr, a oprócz tego teksty innych autorów Nowego Testamentu (dziś na np. z Listu Świętego Piotra). Rozstaniemy się ze świętym Pawłem pod koniec marca, w kwietniu; w połowie maja znów powrócą czytania z Listów św. Pawła do końca września. Potem tygodnie rozstania ze św. Pawłem. 

Po trzecie. Jesteśmy w Roku B. Rok B jest rokiem Ewangelii Marka. Reguły tej nie zmieniają wyjątki: w Roku B są czytane nieliczne perykopy z Ewangelii Mt i Łk (bo w Roku A przeważa Mt, zaś w Roku C – Łk). Ewangelia Jana jest podzielona na trzy lata, jest więc czytana też niekiedy w roku „B”.

Dzisiaj Kościół karmi nas Słowem Bożym z Ewangelii według świętego Marka o kuszeniu Jezusa przez szatana na pustyni, na której spędził czterdzieści dni – jak my, którzy przeżywamy czterdziestodniowy Wielki Post.

Dzisiaj obchodzimy w całym Kościele Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu, poprzedzoną Środą Popielcową. Zatrzymajmy się nad dzisiejszą liturgią słowa.

Jezus stawia na naszą wolną decyzję. Zawierzył twojemu, mojemu „chcę”. Pozostawił nam aż tyle wolności, że pozwolił się przybić do krzyża. W tym Dzisiejsza Ewangelia zawiera dramatyczny obraz świata. Świat podlega władzy szatana. To, co święty Marek streszcza lakonicznym stwierdzeniem: „[Jezus był] kuszony przez szatana”, pozostali synoptycy: święty Mateusz i święty Łukasz uszczegóławiają trzema pokusami, które odrzucił Jezus. Szatan zwabia ludzi na złe drogi posługując się potężnymi mechanizmami świata show-biznesu i polityki; szatan omamia aurą niezwykłości, blichtru. Jezus wybiera inny sposób dotarcia do człowieka. Otwiera od początku swej publicznej działalności wojnę z szatanem. Odwołuje się do wolności człowieka. Trzeba naprawdę bardzo kochać człowieka, aby przyjąć – jak to uczynił Jezus – ryzyko takiej strategii. Strategia szatana poniża człowieka, uprzedmiotawia go. Strategia Jezusa jest przejawem miłości do człowieka.

Jezus stawia na naszą wolną decyzję. Zawierzył twojemu, mojemu „chcę”. Pozostawił nam aż tyle wolności, że pozwolił się przybić do krzyża. W tym Wielkim Poście odwołuje się też do twojej wolnej decyzji:

- nie musisz, ale możesz odnaleźć trochę zagubione w czasach pandemii drogi na niedzielną Mszę świętą (w drodze wyjątku korzystając z transmisji on-line).

- nie musisz, ale możesz codziennie w Wielkim Poście poświęcić chwilę na osobistą modlitwę...

- nie musisz, ale możesz dostrzec w otoczeniu kogoś, kto oczekuje na twoją życzliwość, może przebaczenia...

W tej Mszy świętej zechciejmy podziękować Jezusowi za to, że tak nam zaufał, że czeka na nasze „chcę”. Podziękujmy też za dar Opatrzności Bożej, którym jest Gdańskie Seminarium Duchowne, które wspieramy dziś szczególnie modlitwą i ofiarami. Postarajmy się w tegorocznym Wielkim Poście ze wszystkich sił odpowiedzieć na Boskie oczekiwania.